بررسي تاثير نسبي واژگان و نكات دستوري بر درك مطلب

چکيده

يكي از عمده ترين اهداف آموزش زبان انگليسي در سيستم هاي آموزش عالي وآموزش وپرورش ايجاد وافزايش مهارت خواندن ودرك متون نوشته شده به زبان انگليسي مي باشد . در اين راستا تئوري هاي عديده اي به منظور ايجاد بينش هاي روان شناسانه در روند پيشرفت مهارت درك مطلب ارائه شده است يكي از جامع ترين اين تئوري ها تئوري پيش زمينه (Schema Theory) مي باشد . اين تئوري درك مطلب را تبادلي فزاينده بين تجربيات قبلي زبان آموز از دنياي خارج (Top Down Processing) وعوامل زباني موجود در متن (Bottom up Processing) مي داند . مطالعات اخير در اين رابطه به اين نتيجه رسيده اند كه اكثر خوانندگان به علت محدوديت دانش زباني تجربيات قبلي را ناديده گرفته وبيشتر بر دانش متني تكيه مي كنند . به منظور برطرف كردن اين مشكل (Carrell 1983) معتقد است كه با تاكيد بر واژكان ونكات دستوري به عنوان دو عنصر مهم زباني مي توان اين مشكل را برطرف كرد.

اين طرح در نظر دارد تا با اختصاص مقدار زمان بيشتر به تدريس وتمرين هريك از اين عناصر نسبت به ديگري در دو كلاس همپايه ، به مقايسه نسبي ميزان تاثير هر يك از آنها بر ميزان پيشرفت توانائي درك مطلب زبان آموزان بپردازد.

تحقيق حاضر بر مبناي اين فرضيه طرح ريزي شده است كه دانش هر دو عنصر زباني واژگان ونكات ودستوري به يك اندازه بر ميزان درك مطلب تاثير دارند.

اين تحقيق شامل دو گروه آزمايشي بوده كه افراد آن براساس پيش توقعي كه بعمل آمد انتخاب شدند در يك گروه حدود 4/3 وقت كلاس به تدريس وتمرين لغات انتخاب شده ودر گروه ديگر حدود 4/3 وقت كلاس به تدريس وتمرين نكات دستوري انتخاب شده اختصاص داده شد . در پايان تست درك مطلب كه شامل 5 متن درك مطلب بود بعمل آمده ونتايج بدست آمده نشان داد كه دانش لغتي تاثير بيشتري بر ميزان درك مطلب داشته است.